การใช้จ่ายด้านโครงสร้างพื้นฐานเป็นหนึ่งในประเด็นหลักของคำปราศรัยด้านงบประมาณของเหรัญญิก Frydenberg การประกาศพาดหัวของเขาคือสัญญาว่าจะเพิ่มการใช้จ่ายด้านโครงสร้างพื้นฐานของรัฐบาลกลางในระยะเวลา 10 ปีจาก 75 พันล้านดอลลาร์ออสเตรเลียที่ประกาศเมื่อปีที่แล้วเป็นเป้าหมาย 100 พันล้านดอลลาร์ โครงการสำคัญที่ประกาศไปก่อนหน้านี้ เช่น ทางรถไฟเชื่อมสนามบินเมลเบิร์น ทางรถไฟเชื่อมสนามบินสายเหนือ-ใต้ของซิดนีย์ตะวันตก และการยกระดับทางหลวง Bruce Highway
ของรัฐควีนส์แลนด์ ได้รับการยืนยันแล้ว มีการเพิ่มการเชื่อมต่อรถไฟ
ด่วนจากเมลเบิร์นไปยังจีลอง นอกจากนี้ ยังมีแพ็คเกจงานซ่อมถนนทั่วประเทศที่มีเป้าหมายในการลดความแออัดและปรับปรุงทางเดินขนส่งสินค้าในภูมิภาค
ดังนั้น การประกาศดังกล่าวจึงสานต่อโครงการโครงสร้างพื้นฐานที่มีรายละเอียดอยู่ในงบประมาณปี 2561-2562 ตามที่ได้รับการส่งเสริมอย่างสม่ำเสมอในแคมเปญโฆษณา “Building Our Future” ราคาแพงของรัฐบาล ซึ่งให้ความสำคัญกับ “Infrastructure Pipeline” ระยะเวลา 10 ปีของรัฐบาล
จำเป็นต้องบอกว่านักวิเคราะห์พบว่าเป็นการยากที่จะตรวจสอบว่าคำสัญญามูลค่า 75 พันล้านดอลลาร์ของปีที่แล้วเกี่ยวข้องกับอะไร การอ้างสิทธิ์เป็นหัวข้อของเอกสารสืบสวนที่สำคัญโดยหอสมุดรัฐสภาออสเตรเลียโดยผู้เขียนตั้งข้อสังเกตว่า:
หอสมุดรัฐสภาไม่สามารถค้นหาเอกสารสาธารณะใด ๆ ซึ่งให้ภาพรวมที่โปร่งใสของข้อผูกพันด้านโครงสร้างพื้นฐานทั้งหมด [ของรัฐบาลกลาง]
มีผู้สงสัยว่าการตรวจสอบข้อเท็จจริงในอีกไม่กี่สัปดาห์ข้างหน้าของสัญญาการใช้จ่ายด้านโครงสร้างพื้นฐานมูลค่า 100 พันล้านดอลลาร์จะถูกขัดขวางโดยการขาดความโปร่งใสซ้ำซาก
เหตุใดโครงสร้างพื้นฐานจึงจำเป็นมาก
เรื่องราวการเติบโตของประชากรในระดับชาติเป็นกรอบหลักในการประเมินแผนโครงสร้างพื้นฐานของกลุ่มพันธมิตร ระหว่างปี พ.ศ. 2444 ถึง พ.ศ. 2491 ประเทศเติบโตอย่างมั่นคงแต่พอประมาณ จากจำนวนประชากร 3.8 ล้านคนเป็น 7.7 ล้านคน จากนั้นจำนวนประชากรก็เพิ่มขึ้นตามกระแสเบบี้บูมหลังสงครามและการขยายตัวของผู้อพยพ ประชากรเพิ่มขึ้นระหว่าง 2.0
ถึง 2.5 ล้านคนในแต่ละทศวรรษตั้งแต่ทศวรรษที่ 1950 ถึง 2000
แต่ในทศวรรษที่ผ่านมา ประเทศนี้มีประชากรเพิ่มขึ้นเกือบ 6 ล้านคน โดยเมืองชายฝั่งตะวันออกมีประชากรเพิ่มขึ้นอย่างท่วมท้น การวางแผนโครงสร้างพื้นฐานของเมืองและการใช้จ่ายล่าช้า ส่งผลให้ทั้งคุณภาพชีวิตและผลผลิตทางเศรษฐกิจได้รับผลกระทบในทางลบ
การใช้จ่ายด้านโครงสร้างพื้นฐานในงบประมาณนี้ตอบสนองต่อข้อกังวลของชุมชนเกี่ยวกับการลดลงเหล่านี้
ตอนนี้เราทราบดีว่าเราล้มเหลวในการวางแผนและจัดหาทุนอย่างเหมาะสมสำหรับการเติบโตของเมืองที่เพิ่มพูนความแออัด ส่วนเกินของรัฐบาลกลางขนาดใหญ่จากทศวรรษที่ 1990 ถูกนำไปคืนหนี้แทน
กองทุนฟิวเจอร์ฟันด์ถูกสร้างขึ้นเพื่อให้ครอบคลุมหนี้สินบำเหน็จบำนาญข้าราชการ ปัจจุบันกองทุนดัง กล่าวเป็นผู้ดูแลสินทรัพย์มูลค่ากว่า 150,000 ล้านดอลลาร์
การละลายหนี้สินบำนาญคือการจัดการทางเศรษฐกิจที่ชาญฉลาด ปัญหาของออสเตรเลียคือมตินี้เกิดขึ้นจากค่าใช้จ่ายในการทำงานของทุนระดับชาติ ในช่วงเวลานี้ หน่วยงานของรัฐที่รับผิดชอบในการเปิดตัวโครงสร้างพื้นฐานหลังสงคราม ด้วยงบประมาณงานทุนประจำปีที่คาดการณ์ได้ตามปกติ และสำนักงานวางแผนและจัดส่งภายในองค์กรขนาดใหญ่ของพวกเขา อยู่ในขาสุดท้ายของพวกเขา
การสูญเสียเงินทุนที่มุ่งมั่นและการพังทลายของสาธารณูปโภคทำให้การส่งมอบโครงสร้างพื้นฐานหยุดชะงักในช่วงเวลาหนึ่งในประวัติศาสตร์ของออสเตรเลียซึ่งเป็นที่ต้องการมากที่สุด โครงการโครงสร้างพื้นฐานในเมืองเพื่อรับมือกับการเร่งตัวของการเติบโตของเมืองกำลังมีขึ้นในกระแสเท่านั้น
ต้องมีการหาแหล่งเงินทุนใหม่ นำโดยการขายสินทรัพย์ของรัฐรอบใหม่ โดยเฉพาะในนิวเซาท์เวลส์ และโมเดลใหม่ของการส่งมอบ การเป็นเจ้าของ และการดำเนินงานของภาคเอกชน โครงการโครงสร้าง พื้นฐานในเมืองใหม่เกือบทั้งหมดในออสเตรเลียตอนนี้เป็นความร่วมมือระหว่างภาครัฐและเอกชน
แต่ตามที่งบประมาณนี้ยืนยัน การมีส่วนร่วมของภาคเอกชนในการใช้จ่ายด้านโครงสร้างพื้นฐานและการส่งมอบจำเป็นต้องใช้ประโยชน์จากการสนับสนุนเงินทุนสาธารณะและป้องกันความเสี่ยงของโครงการด้วยมาตรการต่างๆ ของรัฐบาล มาตรการแก้ไขความเสี่ยงที่สำคัญเกี่ยวข้องกับเทคโนโลยีการตัดสินใจ
ที่นี่ ความเชี่ยวชาญที่เพิ่มมากขึ้นภายในหน่วยงาน Infrastructure Australia ของรัฐบาลกลางมีความสำคัญมากขึ้นเรื่อยๆ ก่อตั้งโดยรัฐบาลแรงงานรัดด์เมื่อทศวรรษที่แล้ว IA พยายามดิ้นรนเพื่อความชอบธรรมเป็นเวลาหลายปี ตอนนี้เราสามารถเห็นรายการลำดับความสำคัญของโครงสร้างพื้นฐานของออสเตรเลีย – จากการประเมินโดยอิสระ – ซึ่งมีอิทธิพลเหนือการประกาศงบประมาณของรัฐบาล แท้จริงแล้ว ท่อส่งการลงทุนโครงสร้างพื้นฐานระยะเวลา 10 ปีของรัฐบาลนั้นใกล้เคียงกับรายการลำดับความสำคัญระดับชาติของโครงสร้างพื้นฐานของออสเตรเลีย ซึ่งเป็นสิ่งที่ดี
ทำไมถึงเน้นไปที่ถนน?
แน่นอนว่าปัญหาคือแทนที่จะเป็นโครงสร้างพื้นฐานที่ควบคุมการเติบโตของเมือง ดังเช่นกรณีที่รัฐบาล Howard Coalition ไม่ลดระดับการใช้จ่ายด้านเงินทุนของประเทศลงอย่างมาก แต่การใช้จ่ายด้านโครงสร้างพื้นฐานกลับไล่ตามการเติบโตของเมือง
ไม่น่าแปลกใจที่รัฐบาลมอร์ริสันจัดแพ็คเกจค่าใช้จ่ายบนท้องถนนเป็นมาตรการ “ความแออัดในเมือง” โดยยอมรับว่าการวางแผนการขนส่งยังไม่เพียงพอ
อ่านเพิ่มเติม: มุมมองจาก The Hill: การเพิ่มภาษีงบประมาณในขณะที่เรามุ่งหน้าสู่วันเลือกตั้ง
การกระจุกตัวของการใช้จ่ายบนท้องถนนยังทำให้ทราบว่าการเติบโตของเมืองในยุคมิลเลนเนียลนั้นมีความคลาดเคลื่อนทางภูมิศาสตร์ โครงการที่อยู่อาศัยของ Greenfields ไม่ค่อยสอดคล้องกับระบบขนส่งสาธารณะ และการเติบโตของงานนั้นเป็นส่วนผสมของความหลงใหลใน CBD และการกระจายตัวของชานเมือง
ผลที่ตามมาคือความแออัดของระบบขนส่งสาธารณะที่มีศูนย์กลางย่านศูนย์กลางธุรกิจแบบเก่าและรูปแบบการเดินทางไปทำงานในเขตชานเมือง ซึ่งทำให้การปรับเปลี่ยนระบบขนส่งมวลชนใหม่กลายเป็นงานที่เป็นไปไม่ได้
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าจะมีการวิพากษ์วิจารณ์ว่างบประมาณนี้หมกมุ่นอยู่กับการใช้จ่ายบนถนน ความจริงที่น่าเศร้าคือเมืองส่วนใหญ่ของเราติดอยู่กับรูปแบบถนนที่ฝังอยู่ใน DNA ตั้งแต่แรกเริ่ม ถนน – ไม่ใช่ทางรถไฟ – เป็นทางสัญจรที่กำหนดทางเลือกในการขนส่งทั่วพื้นที่ชานเมืองใหม่ของเราในอนาคต
การทำความคุ้นเคยกับการใช้จ่ายบนท้องถนนและการมีสิ่งที่สร้างสรรค์เกี่ยวกับการใช้ถนนเป็นความท้าทายที่สำคัญ
